U Crnoj Gori, gotovo pet godina nakon protivpravnog hapšenja mitropolita crnogorsko-primorskog Amfiloja Radovića, koji je preminuo pre dve godine, doneta je presuda protiv policijskog službenika P.M. iz Podgorice. On je osuđen na šest meseci zatvora, uz uslovnu kaznu od dve godine. Ova presuda izrečena je u Osnovnom sudu u Podgorici, a presudno veće je predvodila sudija Dragana Lubarda.
Kazna neće biti izvršena ukoliko P.M. u roku od dve godine od pravosnažnosti presude ne počini novo krivično delo. Ova presuda predstavlja značajan korak u pravdi za mitropolita Amfilohija, čije je hapšenje izazvalo široku osudu i proteste u Crnoj Gori.
Prema optužnici koju je zastupao tužilac Damir Kujović, P.M. je 22. juna 2020. godine, u prostorijama Centra bezbednosti Podgorica, zloupotrebom svojih ovlašćenja, protivpravno ograničio slobodu kretanja mitropolitu Amfilohiju. Ovaj incident se dogodio u trenutku kada su tenzije između crnogorskih vlasti i Srpske pravoslavne crkve (SPC) bile na vrhuncu, usled kontroverznog Zakona o slobodi veroispovesti, koji je izazvao masovne proteste i podelio društvo.
Mitropolit Amfilohije je bio istaknuta figura u crnogorskom društvu, poznat po svojoj dugogodišnjoj borbi za očuvanje identiteta i tradicije SPC u Crnoj Gori. Njegovo hapšenje je izazvalo negodovanje među vernicima, koji su smatrali da je to napad na religijsku slobodu i pravo na okupljanje. Mnogi su protestovali, smatrajući da je hapšenje bilo politički motivisano i da je imalo za cilj da se oslabi uticaj SPC.
Tokom suđenja, svedoci su iznosili različite verzije događaja, ali je konačno presudno veće utvrdilo da je P.M. prekršio zakone kada je mitropolitu oduzeo slobodu kretanja. Ova presuda se može posmatrati kao deo šireg trenda u kojem se vlasti suočavaju s posledicama svojih postupaka prema religijskim liderima i institucijama.
Pored ovog slučaja, u Crnoj Gori postoje i drugi primeri sukoba između države i crkve, koji su dodatno produbili razlike u društvu. Zakon o slobodi veroispovesti, koji je usvojen 2019. godine, izazvao je brojne proteste, a mnogi su ga doživeli kao pokušaj da se oduzmu imovina SPC. Ovi događaji su doveli do jačanja nacionalističkih osećanja i promenili političku dinamiku u zemlji.
Nakon smrti mitropolita Amfilohija, mnogi vernici su izrazili tugu i gubitak, smatrajući ga ne samo duhovnim vođom, već i simbolom otpora protiv onih koji su pokušavali da marginalizuju SPC. Njegova smrt nije samo izgubila jednog od najvažnijih crkvenih vođa, već je i ostavila prazninu u mnogim srcima vernika.
U svetlu svih ovih događaja, presuda P.M. može se smatrati i kao signal da pravosudni sistem u Crnoj Gori počinje da prepoznaje i kažnjava zloupotrebe vlasti, iako mnogi vernici i dalje smatraju da postoji dug put ka pravdi i pomirenju. Ovaj slučaj takođe ukazuje na potrebu za daljim reformama u policiji i pravosudnom sistemu, kako bi se osiguralo da se slične situacije ne ponavljaju u budućnosti.
U zaključku, presuda protiv P.M. može biti prvi korak ka priznavanju prava i sloboda svih građana, uključujući i verske vođe. Njena važnost leži ne samo u pravdi za mitropolita Amfilohija, već i u širem kontekstu borbe za ljudska prava i slobodu veroispovesti u Crnoj Gori. U narednim godinama, društvo će se verovatno suočiti s novim izazovima, ali i prilikama za izgradnju boljeg i pravednijeg društva.
