Više od 75 odsto odraslih osoba u Sjedinjenim Američkim Državama može da ispuni kriterijume za gojaznost, pokazuje najnovije istraživanje koje je sprovedeno korišćenjem nove definicije gojaznosti. Ova definicija uključuje indeks zaobljenosti tela, odnosno merenje obima struka, što je dodatno proširilo kriterijume za dijagnostikovanje gojaznosti.
U studiji koju su sproveli istraživači Medicinskog centra Bet Izrael Dikones sa Harvarda i Univerziteta Jejl, otkriveno je da sam indeks telesne mase (BMI) može značajno da umanji broj gojaznih odraslih osoba u SAD. Naime, nova definicija gojaznosti mogla bi gotovo da udvostruči prevalenciju ovog stanja kod odraslih osoba u Americi. Ovi nalazi su preneli različiti mediji, uključujući ABC njuz.
Za ovu studiju, objavljenu u časopisu JAMA Network Open, tim istraživača koristio je podatke iz Nacionalnog istraživanja o zdravlju i ishrani. Ovo istraživanje sprovode Centri za kontrolu i prevenciju bolesti (CDC) i ono se fokusira na merenje zdravlja i ishrane odraslih i dece u Sjedinjenim Američkim Državama.
U tradicionalnom pristupu, gojaznost se često procenjuje putem BMI-a, koji se izračunava na osnovu telesne mase i visine. Međutim, BMI ne uzima u obzir raspodelu telesne masti, što može biti ključno za procenu zdravstvenih rizika. Na primer, osoba može imati normalan BMI, ali visoki obim struka, što ukazuje na veći rizik od kardiovaskularnih bolesti i drugih zdravstvenih problema.
Nova definicija gojaznosti koja uključuje obim struka može pružiti precizniju sliku o stvarnom stanju gojaznosti u populaciji. U istraživanju je utvrđeno da, kada se koriste nove mere, procenat gojaznih osoba u SAD može da naraste na više od 75 procenata, što je zabrinjavajuće. Ovaj podatak naglašava rastući problem gojaznosti u američkom društvu koji ima ozbiljne posledice po javno zdravlje.
Prema podacima iz istraživanja, gojaznost je povezana sa povećanim rizikom od niza bolesti, uključujući dijabetes tipa 2, srčane bolesti, visok krvni pritisak, pa čak i određene vrste raka. Ovi problemi su značajni u kontekstu troškova zdravstvene zaštite, jer gojaznost može dovesti do povećane potrošnje zdravstvenih resursa.
Jedna od ključnih preporuka istraživača je da se javnozdravstvene strategije moraju prilagoditi novim saznanjima kako bi se efikasnije borile protiv gojaznosti. To uključuje promene u politici ishrane, promociju fizičke aktivnosti i obrazovanje javnosti o važnosti merenja obima struka, pored tradicionalnog BMI-a.
Osim toga, istraživači su istakli važnost individualnog pristupa u lečenju i prevenciji gojaznosti. Svaka osoba je jedinstvena, a faktori kao što su genetika, životni stil, ishrana i okruženje igraju ključnu ulogu u razvoju gojaznosti. Stoga je važno da programi prevencije i lečenja budu prilagođeni specifičnim potrebama pojedinaca.
Učenje o zdravoj ishrani, povećanje nivoa fizičke aktivnosti i podrška zajednice su neki od faktora koji mogu pomoći u smanjenju prevalencije gojaznosti. Takođe, važno je da se smanji stigma povezana sa gojaznošću kako bi se obezbedila bolja podrška onima koji se bore sa ovim problemom.
U zaključku, nova definicija gojaznosti koja uključuje obim struka može značajno promeniti način na koji se gleda na ovaj problem u Sjedinjenim Američkim Državama. S obzirom na alarmantne podatke o prevalenciji gojaznosti, hitna potreba za promenom u pristupu i strategijama javnog zdravlja postaje sve očiglednija. Obrazovanje, prevencija i individualizovani pristupi su ključni za borbu protiv ovog globalnog zdravstvenog izazova.
