Kornelije Stanković, proslavljeni srpski kompozitor, melograf i pijanista, ostavio je neizbrisiv trag u srpskoj muzici. Rođen u avgustu 1831. godine u Budimu, u srpskom kvartu Taban, Stanković je bio prvi Srbin koji je stekao najviše muzičko obrazovanje svog vremena. Nažalost, napustio nas je 16. aprila 1865. godine, pre tačno 160 godina.
Tokom svog odrastanja, Taban je bio središte srpske kulture i zajednice. U to vreme, ovaj deo Budima bio je dom mnogim uglednim građanima, zanatlijama, trgovcima i intelektualcima. Osim srpske zajednice, u Budimu su tada postojale i nemačka i mađarska opština, što je dodatno obogatilo kulturni život ovog grada.
Stanković je bio izdanak ugledne građanske porodice, ali je rano ostao bez roditelja. Njegovo obrazovanje započelo je u Aradu, na severnom obodu Banata, gde je živeo kod sestre. Ova zajednica, iako mala, bila je dobrostojeća, a među njenim članovima bio je i grof Sava Tekelija, poznat kao veliki dobrotvor i mecena srpske kulture.
Kornelije Stanković je od malih nogu pokazivao talent za muziku. Njegov muzički put započeo je u rodnom gradu, gde je učio osnove muzike i pijanizma. Njegov talenat brzo je prepoznat, i ubrzo je prešao u Beč, gde je nastavio svoje muzičko obrazovanje. U Beču je imao priliku da se upozna sa najnovijim muzičkim strujanjima i tehnikama, što je značajno uticalo na njegov dalji rad.
Stanković je bio prvi srpski kompozitor koji je uspeo da ostvari značajan uspeh u klasičnoj muzici. Njegova dela obuhvataju različite muzičke forme, uključujući simfonije, koncerti, komorne kompozicije, kao i muziku za pozorište. Njegovo najpoznatije delo, „Kolo“, postalo je simbol srpske muzičke tradicije i često se izvodi na koncertima.
Osim što je bio kompozitor, Stanković je bio i talentovani pijanista. Njegove izvođačke sposobnosti doprinele su popularizaciji njegovih kompozicija, a često je nastupao sa drugim muzičarima svog vremena. Njegovi koncerti privlačili su pažnju publike, a Stanković je postao poznat i van granica Srbije.
Nakon povratka iz Beča, Stanković je nastavio da se bavi muzikom, ali se suočavao sa teškoćama koje su pratile umetnike tog vremena. U Srbiji su tada postojale brojne prepreke za umetnike, uključujući nedostatak podrške i resursa. Ipak, Stanković je uspevao da stvara i komponuje, ostavljajući iza sebe bogato muzičko nasleđe.
Njegov doprinos srpskoj muzici nije samo u njegovim kompozicijama, već i u njegovom radu kao pedagoga. Stanković je verovao u važnost muzičkog obrazovanja i često je podučavao mlade talente, inspirišući ih da nastave njegovu tradiciju. Njegovi učenici postali su uspešni muzičari i kompozitori, što je dodatno učvrstilo njegov uticaj na srpsku muzičku scenu.
Nažalost, Stanković nije doživeo da vidi punu valorizaciju svog rada. Tokom njegovog života, mnogi su njegovi radovi ostali neprepoznati ili zaboravljeni, ali sa vremenom su počeli da dobijaju zasluženo mesto u srpskoj muzici. Danas se njegovo ime izgovara s poštovanjem, a njegova dela izvoze se na koncertima širom sveta.
Kornelije Stanković ostavlja iza sebe bogato nasleđe koje i dalje inspiriše generacije muzičara. Njegov doprinos razvoju srpske muzike je neprocenjiv, a sećanje na njega živi kroz njegove kompozicije koje se i dalje izvode i cene. Obeležavanje 160 godina od njegovog odlaska podseća nas na značaj njegovog dela i njegovu ulogu u oblikovanju srpske muzičke tradicije.
