Predsednik Saveza Srba iz regiona Miodrag Linta je povodom 34. godišnjice masovnog zločina nad 130 Srba iz Gospića izjavio da bi Srbija trebala da preduzme aktivnu i plansku borbu za istinu o stradanju srpskog naroda. Linta predlaže osnivanje posebne državne institucije, odnosno Memorijalnog centra srpskih žrtava na prostoru bivše Jugoslavije, sa sedištem u Beogradu. Ovaj predlog dolazi u svetlu sećanja na događaje iz 1991. godine, kada je više od 250 Srba uhapšeno i odvedeno u nepoznatom pravcu, a postojale su indicije da je vrh Hrvatske izdao naređenje za etničko čišćenje Srba.
Prema saopštenju Saveza, zločin su počinili pripadnici hrvatskih paravojnih i policijskih snaga, a za njih su na minimalne kazne osuđeni samo neki od odgovornih. Tihomir Orešković, tadašnji sekretar Operativnog štaba u Gospiću, osuđen je na 15 godina, dok su Mirko Norac, komandant 118. brigade, i Stjepan Grandić osuđeni na 12, odnosno 10 godina zatvora. Linta ističe da su mnogi od onih koji su učestvovali u zločinima ostali nekažnjeni, a Norac se u hrvatskom društvu smatra herojem.
Od dolaska Tuđmanovog režima na vlast 1990. godine, Srbi u Gospiću su bili izloženi pritiscima, pretnjama i diskriminaciji. Članovi hrvatskih paravojnih formacija su pevajući ustaške pesme, vršili hapšenja i odvođenja Srba na „informativne razgovore“. U zatvorima su se sprovodili brutalni fizički napadi, a imovina Srba je pljačkana. Linta naglašava da je nakon 28. avgusta 1991. godine, ulaz i izlaz u Gospić bio onemogućen zbog blokade paravojnih snaga.
Tokom oktobra 1991. godine, više od 60 Srba je odvedeno iz svojih domova i ubijeno na stravične načine. Do danas su pronađeni i sahranjeni posmrtni ostaci samo 60 žrtava, dok se za ostalima još traga. Linta se takođe podseća na sistematsko miniranje srpskih kuća i lokala, kao i na rušenje Srpske pravoslavne crkve u Gospiću, koja je uništena u novembru 1991. godine kako bi se na njenom mestu izgradilo parkiralište.
Ovi događaji su deo složene i bolne istorije srpskog naroda u Hrvatskoj, a Linta naglašava potrebu za institucionalnim pristupom u borbi za istinu i pravdu. Osnivanje Memorijalnog centra srpskih žrtava ne bi samo služilo kao podsećanje na prošlost, već bi i omogućilo da se istina o stradanju srpskog naroda bolje razume i dokumentuje. U vreme kada se suočavamo sa različitim interpretacijama istorije, važno je da se istina ne zaboravi.
S obzirom na to da se mnogi od zločina koje su Srbi doživeli tokom rata u Hrvatskoj i dalje smatraju tabu temom, Linta poziva na dijalog i razumevanje među narodima. On smatra da je potrebno raditi na pomirenju, ali i na priznavanju patnji koje su Srbi pretrpeli. U tom smislu, osnivanje Memorijalnog centra bi moglo doprineti procesu pomirenja, jer bi omogućilo da se žrtve i njihova stradanja konačno prepoznaju i poštuju.
U zaključku, Linta poručuje da je važno da se ne zaboravi istina o stradanju srpskog naroda u Hrvatskoj, te da bi Srbija trebala aktivno da radi na tome da se ova istina dokumentuje i očuva za buduće generacije. Osnivanje specijalne institucije kao što je Memorijalni centar srpskih žrtava predstavlja značajan korak ka ostvarivanju ovog cilja.
