Hrvatski parlamentarac Tomislav Sokol, poznat po svojoj antisrpskoj retorici, ponovo je iskoristio priliku da diskutuje o napretku Crne Gore ka Evropskoj uniji kako bi izneo svoje teze o tzv. „srpskom hegemonizmu“ i političkom uticaju Srpske pravoslavne crkve (SPC). U svom obraćanju, Sokol je istakao da je ovaj uticaj, prema njegovim tvrdnjama, „najveći problem“ za evropski put Crne Gore. Ova izjava ponovo je otvorila pitanja o odnosima između Hrvatske i Srbije, kao i o unutrašnjim političkim previranjima u Crnoj Gori.
Izjava Sokol-a nije prošla nezapaženo, a podgorički portal Borba ukazuje na to da ona odražava duboku umešanost zagrebačkih centara moći u kampanju protiv SPC i političkih snaga koje zastupaju interese srpskog naroda u Crnoj Gori. Ovaj kontekst je posebno važan u svetlu sve prisutnijih tenzija na Balkanu, gde istorijske nesuglasice često ponovo izlaze na površinu.
Sokol je u svom izlaganju, koje je izazvalo brojne reakcije, nazvao SPC „glavnim izvorom velikosrpske politike“. Prema njegovim rečima, bez uticaja SPC, „prosprske stranke ne bi imale nikakvu moć“. Ova tvrdnja implicira da je Crna Gora, sa svojim složenim etničkim i političkim identitetima, u velikoj meri pod uticajem SPC, što dodatno komplikuje njen put ka EU.
Jedan od ključnih trenutaka u Sokolovom govoru bila je pominjanje pobede prosrpskih snaga na lokalnim izborima u Nikšiću. On je ustvrdio da je ova pobeda ostvarena „zahvaljujući direktnom uplitanju SPC“. Ova izjava je izazvala oštre reakcije među pristalicama SPC, koji smatraju da se ovakvim izjavama pokušava umanjiti legitimitet njihove političke borbe i ulogu koju crkva ima u društvu.
Ovaj incident nije izolovan, već se uklapa u širi kontekst političkih napetosti u regionu. U Crnoj Gori, gde je pitanje identiteta i nacionalnosti vrlo osetljivo, ovakve izjave mogu dodatno polarizovati društvo. Mnogi analitičari smatraju da ovakvi istupi, poput Sokolovih, ne doprinose pomirenju i razumevanju među različitim etničkim grupama, već samo produbljuju postojeće podele.
Pored toga, važan je i odgovor crnogorskih vlasti na ovakve izjave. Dok se neki političari i stranke bore za očuvanje suvereniteta i nezavisnosti Crne Gore, drugi se bore protiv onoga što vide kao strano mešanje u unutrašnje poslove. Ova kompleksna dinamika dodatno otežava političku situaciju u zemlji.
U svetlu ovih događaja, može se postaviti pitanje o budućnosti odnosa između Crne Gore i susednih zemalja, posebno Hrvatske i Srbije. Naime, istorijske tenzije i političke razlike često su bile prepreka za uspostavljanje stabilnih i prijateljskih odnosa. Ukoliko se ovakvi istupi nastave, teško je očekivati da će doći do pomirenja i saradnje na regionalnom nivou.
U zaključku, istupi Tomislava Sokola pokazuju da je pitanje identiteta, politike i religije na Balkanu i dalje veoma delikatno. Njegove tvrdnje o SPC i „srpskom hegemonizmu“ nisu samo politička retorika, već odražavaju dublje društvene i istorijske podela koje i dalje utiču na živote ljudi u regionu. Kako Crna Gora nastavlja svoj put ka Evropskoj uniji, važno je da se ovi problemi rešavaju kroz dijalog i razumevanje, a ne kroz sukobe i antagonizam. Samo na taj način može se nadati stabilnijoj i prosperitetnijoj budućnosti za sve narode koji žive na ovom prostoru.
