Novi Pazar je, prema dostupnim podacima, jedan od retkih gradova u Srbiji koji beleži porast broja stanovnika. Međutim, istovremeno se suočava sa značajnim padom broja upisanih osnovaca. Univerzitetski profesor Šemsudin Plojević, u razgovoru za Euronews Srbija, objašnjava kako se svake godine smanjuje broj odeljenja u osnovnim školama, a taj trend ima nekoliko uzroka.
Na početku razgovora, Plojević ističe da se i dalje beleži veći broj rođenih nego umrlih, ali da se broj novorođenih dece svake godine smanjuje. Prema njegovim rečima, razlika između broja dece koja su se upisala ove godine i onih koja su rođena pre sedam godina iznosi oko 90. Ovaj pad je dodatno pogoršan velikim odliva stanovništva iz grada, što dodatno utiče na demografske trendove.
Plojević naglašava da je ovo prvi put da se ovakav fenomen dešava u Novom Pazaru i Tutinu, gradovima koji su tradicionalno imali porast broja stanovnika prema popisima. Ova promena u demografskoj strukturi može se pripisati nekoliko faktora, uključujući smanjen broj dece u porodicama i emigraciju celih porodica u inostranstvo. Dok su ranije u inostranstvo odlazili samo očevi, sada se čini da čitave porodice napuštaju Novi Pazar u potrazi za boljim životnim uslovima.
Profesor Plojević ukazuje na to da se vrednosti u društvu polako menjaju, a da se smanjuje broj dece po porodici. On sugeriše da je potrebno uraditi mnogo više kako bi se obezbedila bolja budućnost za decu i smanjila emigracija. Prema njegovim rečima, potrebno je unaprediti organizaciju školskog sistema i razgovarati sa ljudima o razlozima njihovog odlaska u inostranstvo.
Jedan od ključnih problema koji se navodi je loša infrastruktura obrazovnog sistema. Naime, u Novom Pazaru, kao i u drugim gradovima, deca često idu u školu u tri smene, što može negativno uticati na kvalitet obrazovanja. Takođe, nedostatak mesta u vrtićima i visoka nezaposlenost doprinose stvaranju nepovoljnih uslova za porodice. Plojević ističe da Srbija ima jednu od najviših stopa nezaposlenosti i jedne od najnižih plata, što dodatno otežava situaciju.
Zbog svega ovoga, Plojević naglašava važnost preduzimanja konkretnih koraka kako bi se obezbedili bolji uslovi za život i rad. On preporučuje da se vlada i lokalne institucije fokusiraju na stvaranje boljih uslova za porodice, kao i na poboljšanje obrazovanja. To bi moglo uključivati povećanje broja mesta u vrtićima, kao i smanjenje broja smena u školama kako bi se deci omogućilo kvalitetnije obrazovanje.
U zaključku, situacija u Novom Pazaru pokazuje složenost demografskih promena i izazove sa kojima se suočavaju mnogi gradovi u Srbiji. Dok se broj stanovnika povećava, pad broja osnovaca predstavlja ozbiljan problem koji zahteva hitnu pažnju i akciju. Samo kroz zajednički rad i posvećenost poboljšanju uslova života i obrazovanja, može se očekivati da će se ovaj trend promeniti i da će se deca vraćati u škole u Novom Pazaru.
