Psi su prisutni u ljudskim migracijama širom Evroazije već skoro 10.000 godina, što je pokazalo novo istraživanje međunarodnog tima predvođenog kineskim naučnicima. Ova studija analizira 73 drevna genoma pasa, uključujući 17 novosekvenciranih jedinki uzorkovanih od istočne Azije do zapadne evroazijske stepe. Rezultati su objavljeni u časopisu „Science“ i pružaju značajne uvide u istoriju pasa i njihove veze s ljudima.
Jedan od ključnih nalaza istraživanja je da se poreklo severoistočnoazijskih pasa može pratiti do drevnih domaćih pasa iz severne Kine, čiji su genomi prvi put dobijeni. Ova otkrića ukazuju na to da su migracije ljudi tokom neolitskog perioda oblikovale genetsku raznolikost pasa. Neolitski stepski psi su povezani sa istočnoevropskim lovcima i sakupljačima, dok su kasniji psi iz bronzanog doba imali veze sa iranskim farmerima i kavkaskim lovcima-sakupljačima.
Ova studija takođe sugeriše da su psi u nekim slučajevima, posebno u područjima gde su određene radne ili fizičke osobine bile korisne, kao što je bio slučaj na Arktiku, verovatno razmenjivani među različitim populacijama. Urednik časopisa „Science“, Saša Vinjeriji, naglašava da ovo istraživanje ne samo da potvrđuje hiljadugodišnju povezanost između ljudi i pasa, već i oslikava drevne veze među civilizacijama.
S obzirom na to da su psi često bili korišćeni kao radne životinje, njihova uloga u ljudskoj istoriji je bila od suštinskog značaja. Istraživači smatraju da se sličan pristup može primeniti i na druge životinje, kao što su konji, goveda, ovce i druga stoka, što može dodatno rasvetliti njihovu ulogu u ljudskoj istoriji.
Izučavanje drevnih genoma pasa može nam pomoći da bolje razumemo kako su se ljudi selili i prilagođavali različitim sredinama kroz istoriju. Ova istraživanja takođe naglašavaju značaj pasa u ljudskom društvu, ne samo kao kućnih ljubimaca, već i kao važnih partnera u radu i preživljavanju. Na osnovu rezultata, može se pretpostaviti da su psi bili ključni za uspeh ranih ljudskih zajednica, omogućavajući im bolju efikasnost u lovu, čuvanju stoke i zaštiti od predatora.
Pored toga, istraživanje može otvoriti nova pitanja o tome kako su se različite kulture razvijale i kako su se međusobno influencirale kroz vreme. Na primer, razmena pasa između različitih populacija može ukazivati na postojanje trgovačkih puteva, kulturnih razmena i zajedničkih potreba među različitim grupama ljudi.
Kroz analizu genoma, naučnici su u mogućnosti da prate genetske markere koji ukazuju na specifične osobine i adaptacije pasa na različite klimatske i ekološke uslove. Ova istraživanja mogu takođe pomoći u identifikaciji potencijalnih zdravstvenih problema kod današnjih pasa, jer razumevanje njihovih drevnih predaka može pružiti uvid u genetske predispozicije za određene bolesti.
U zaključku, istraživanje o genetskoj povezanosti pasa i ljudi kroz istoriju ne samo da produbljuje naše razumevanje evolucije pasa, već i naglašava važnost međusobne povezanosti svih vrsta koje su uključene u ljudsku civilizaciju. Kako se nastavljaju istraživanja u ovoj oblasti, očekuje se da će otkrića pružiti dalje uvide u način na koji su ljudi i životinje zajedno oblikovali svet kakav danas poznajemo.
