Autor knjige „Muzika sveta“, Vladimir Đuričić, u svom delu istražuje muzičke tradicije i ličnosti koje su oblikovale globalnu umetničku baštinu, a knjiga je objavljena u izdanju Službenog glasnika. Promocija knjige zakazana je za 19. novembar u Maloj dvorani Kolarčeve zadužbine, gde će Đuričić podeliti svoja saznanja stečena tokom 15 godina istraživanja.
Đuričić naglašava da „Muzika sveta“ obuhvata najlepšu muziku 20. veka, koja je voljena širom sveta, ali i nedovoljno poznata u Srbiji zbog dominacije anglosaksonske muzike. On ukazuje na to kako globalizacija utiče na percepciju muzike i kulture, naglašavajući da manje kulture, uprkos velikom broju njihovih obožavalaca, često ostaju u senci dominantnih zapadnih kultura.
U knjizi se može pronaći više od hiljadu priča o muzičarima, uključujući i one čije su sudbine inspirisale pisce i reditelje. Đuričić objašnjava da su biografije, instrumenti i glasovi u knjizi isprepleteni kako bi otkrili istorijske i geografske zanimljivosti. Ovo delo nije samo o umetnosti, već i o ljudima i njihovim putovanjima, pružajući čitaocima širok spektar znanja.
Recenzentski tim koji čini niz eminentnih umetnika dodaje dodatnu težinu ovom delu. Đuričić podseća da njegova knjiga može biti posebno zanimljiva onima koji žele da istraže muziku izvan granica zapadne kulture, kao i ljubiteljima različitih istorija, geografija i putovanja.
Autor u svom delu ističe i značaj muzičkih heroja iz različitih zemalja, poput Ime Sumak, koja je poznata po svom neverovatnom glasu, i Viktora Hare, čije su pesme postale simbol otpora protiv političkih nepravdi. Đuričić takođe govori o anegdotama iz života poznatih muzičara, poput pesme „Zelene oči“, koja ima bogatu istoriju i emotivnu dubinu.
Priče o muzičarima se protežu i na Ataturka, koji je bio poznat po svom ljubavnom odnosu prema muzici, kao i o čileanskom pevaču Viktoru Hari, čija sudbina oslikava borbu običnih ljudi protiv represije. Đuričić takođe dotiče i temu alkohola u meksičkoj muzici, govoreći o životu kompozitora Hozea Alfreda Himeneza i njegove veze s najpoznatijom meksičkom pevačicom Čavelom Vargas.
Jedna od najznačajnijih pesama, „Martovske kiše“, autora Toma Žobima, dobitnik je priznanja kao najbolja brazilska pesma svih vremena. Đuričić ističe kako je ova pesma postala simbol emotivnih i kulturnih vrednosti Brazila.
U knjizi se takođe nalaze priče o ruskoj muzici, gde Okudžava igra ključnu ulogu. Njegovi stihovi, puni dobrote i prijateljstva, oslikavaju duhovno bogatstvo i moralnost ruskog naroda. Đuričić napominje da je Okudžava bio prijatelj sa Gorbačovim, a njegovo stvaralaštvo odražava težnje za boljim životom i pravednijim društvom.
„Muzika sveta“ je više od obične knjige o muzici; to je poziv na istraživanje bogatstva raznolikosti i kulture kroz priče o ljudima koji su stvarali u različitim istorijskim i političkim kontekstima. Đuričić poziva čitaoce da otkriju svet muzike i umetnosti koji prevazilazi granice i kulture, pružajući im uvid u bogatu muzičku baštinu koja je oblikovala čitave narode.
