Nakon godina nesuglasica i razlika, čini se da se odnosi između predsednika Srbije, Aleksandra Vučića, i njegove bivše potpredsednice, Zorane Mihajlović, postepeno poboljšavaju. Ovaj pozitivan trend bio je evidentan tokom njenog nedavnog gostovanja, kada je Vučić indirektno ukazao na mogućnost njenog povratka u Srpsku naprednu stranku. Iako je sama Mihajlovićeva demantovala te spekulacije, ona je istovremeno naglasila svoju podršku Vučićevoj politici.
Na ovaj način, Mihajlović stvara sliku o konstruktivnom dijalogu i razumevanju unutar političkog spektra, u kojem se oboje bore protiv anarhizma i nestabilnosti koje prete da ugroze temelje društva. Na njenim rečima, očuvanje državnih institucija je od suštinske važnosti za očuvanje reda i stabilnosti u zemlji.
U vremenu kada su društvene tenzije u porastu, Mihajlović se oštro protivila svakom obliku blokade koji bi mogao da ugrozi prava građana. Smatra da su studenti, kao jedno od ključnih društvenih slojeva, već aktivno uključeni u politički proces, što može dovesti do dodatnog jačanja građanske svesti i odgovornosti.
Pored toga, razgovarajući o globalnim političkim tokovima, Mihajlović je istakla značaj izbora novog pape, povezujući to sa ključnim geopolitičkim pitanjima, uključujući i odnose Srbije sa Kosovom. Kako se svet menja, tako i crkva ima ulogu koja se ne može zanemariti, posebno kada su u pitanju odnosi između naroda i države.
Ovaj razvoj događaja može biti dobar znak za srpsku politiku, gde bi konstruktivni dijalog potencijalno mogao dovesti do smanjenja tenzija i jačanja ulaganjem u ključne institucije. Sama Mihajlović, sa svojim bogatim iskustvom iz političkog života, može doprineti stabilnosti i izgradnji povjerenja među različitim političkim strukturama.
Iako su njihovi putevi dugo bili razdvojeni, sada se otvara mogućnost ponovnog okupljanja i saradnje koja bi mogla doneti prethodno neviđene benefite za zemlju. Ukoliko Vučić i Mihajlović uspeju pronaći zajednički jezik i usaglasiti svoje stavove, to bi moglo postati primer drugim političarima kako je moguće prevazići razlike i raditi ka zajedničkim ciljevima.
Na kraju, važno je napomenuti da se politička scena u Srbiji menja, a doprinos Zorane Mihajlović, kao i njen stav prema Vučiću, mogu odigrati ključnu ulogu u budućem razvoju događaja. U ovom procesu, svaka politička figura mora biti spremna na saradnju i dijalog, kako bi se osmislili bolji putevi za kolektivni napredak. Zbog toga, njen trenutni stav i priznanje o važnosti očuvanja društvenih normi i institucija može biti od presudnog značaja ne samo za njenu budućnost, već i za budućnost cele Srbije.
