Astronauti su napravili fascinantnu fotografiju koja prikazuje dva vulkanska jezera „zagledana“ u svemir sa jednog poluostrva u Nikaragvi. Ova formacija, ukoliko se posmatra kao oči, ima poluostrvo Čiltepe kao „glavu“, koje se proteže u vodama Managuanskog jezera, površine oko 1.040 kvadratnih kilometara, u srcu ove centralnoameričke države.
Poluostrvo se nalazi oko 16 km severozapadno od glavnog grada Managve i formirano je nizom erupcija piroklastičnog štita. Tokom ovih eksplozija, izbacivani su materijali male gustine poput plovućca, koji su lagani i šupljikavi. Prema podacima NASA-inog Earth Observatory, velike erupcije su se završile pre oko 17.000 godina, ali je u poslednja 2.000 godina zabeležena dodatna vulkanska aktivnost.
Na slici se mogu primetiti dva jezera: manja, koja se nalazi unutar kaldere Apoeke, širine oko 1,7 km, i veće, poznato kao Laguna Hiloa, koje ima širinu oko 2,4 km u svom najširem delu. Veće jezero je formirano eksplozivnom erupcijom kada je magma ispod Apoekea došla u kontakt sa podzemnom vodom.
Iz svemira, ova dva jezera deluju kao da su postavljena jedno pored drugog. Ipak, površina jezera Apoeke se nalazi na nadmorskoj visini od oko 400 m, dok je Laguna Hiloa blizu nivoa mora. Ovo znači da ih ne biste mogli videti istovremeno osim ako ne stanete na ivicu kratera Apoekea.
Dva jezera imaju blago različite boje: Laguna Hiloa je duboko plava, dok je Apoeke zelenkast. Ako bi ova tela vode zaista bila oči, predstavljala bi retki primer heterokromije — stanja u kojem osoba ima različite boje očiju. Na prvi pogled, jezera deluju prilično slična po veličini i obliku, ali jezero Apoeke je manje i više zaobljeno od Lagune Hiloa. Razlog ovoj suptilnoj iluziji je taj što je ivica kratera Apoeke bliže konturama Lagune Hiloa, što ih čini vizuelno sličnijima.
Oba vulkana su tehnički aktivna, ali nisu izbacivali lavu milenijumima i malo je verovatno da će to učiniti uskoro, prema Globalnom vulkanološkom programu Institucije Smitsonijan. Laguna Hiloa poslednji put je eruptirala pre oko 6.000 godina, dok je Apoeke imao četiri velike erupcije od tada. Najnovija i najeksplozivnija erupcija se procenjuje da se dogodila oko 50. godine pre nove ere, oblikujući krater u kojem se sada nalazi jezero.
Ako bi veći vulkan eruptirao, mogao bi uticati na deo stanovništva Managve, kao i ozbiljno ugroziti meštane Boskes de Hiloa, malog grada na obali Lagune. Ova geološka zanimljivost ne samo da pruža fascinantan pogled iz svemira, već i podseća na dinamičnu prirodu vulkanske aktivnosti.
U Nikaragvi, koja se nalazi na seizmički aktivnom području, vulkanski fenomeni su deo svakodnevnog života. Ova zemlja je poznata po brojnim vulkanima, a vulkanska aktivnost oblikuje njen pejzaž i ekosistem. Vulkani su takođe značajan izvor minerala i pogodnih zemljišta za poljoprivredu.
Osim toga, jezera kao što su Apoeke i Laguna Hiloa privlače turiste i istraživače. Njihova jedinstvena lepota i naučna vrednost čine ih zanimljivim mestima za posetu. Na ovaj način, vulkanska aktivnost ne samo da ostavlja trag u geologiji i pejzažu, već i doprinosi ekonomiji kroz turizam.
U svetlu ovih informacija, fascinantna fotografija astronauta ne samo da prikazuje prirodne lepote Nikaragve, već i kompleksnost i značaj vulkanske aktivnosti u oblikovanju naše planete. Bez obzira na to da li se posmatraju kao „oči“ koje gledaju u svemir, ili kao jezera sa svojom jedinstvenom lepotom, Apoeke i Laguna Hiloa ostaju simboli prirodne snage i lepote koja nas okružuje.
